കാറ്റിന്‍റെ കനിവും കണ്ണീരിന്‍റെ മഴയും

Sunday, August 27, 2006

തേങ്ങുന്നതാരോ......

തേങ്ങുന്നതാരോ രാപ്പാടി കാറ്റോ...

വിതും‌മ്പി നില്‍ക്കും സ്നേഹപൂവ്വേ
വിധിച്ചതാരീ വിരഹം
കൊതിച്ചതെല്ലാം നേടാതൊടുവില്‍
അകന്നു പോയോ ശലഭം...

തീരമകലെ ദൂരമകലെ
ചിറകു തളരും മോഹമകലെ
അകലെ നീ....
ഇതാ ഇതാ ഈ കണ്ണീര്‍ നദിയില്
‍മറഞ്ഞു പോയെന്‍ സ്വപ്നം
നിലാ കിനാവിന്‍ കോടകാറ്റി‌‌ല്‍
‍പൊലിഞ്ഞു പൊയതു രാഗം
ഏകാന്തമല്ലേ ശോകാന്തമല്ലേ....

നോവുകള്‍ക്കു കാലം മെല്ലെ താരാട്ടുമോ
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്കു നെഞ്ചില്‍ എന്നും തേനൂട്ടുമോ...
ശോകമാണു സ്‌നേഹമെന്ന് കാറ്റ് മൂളിയോ
മൂകമായ നൊമ്പരങ്ങള്‍ നീങ്ങി നിന്നുവോ....

ജീവന്റെ ആശാനാളം മായുന്നുവോ
മുറിവേറ്റ നെഞ്ചം മെല്ലെ തേങ്ങുന്നുവോ
കനവും നിനവും സുഖമായിടുവാന്‍
ഇനിയും വരുമോ ഇതിലേ...
ഇതാ ഇതാഈ കണ്ണീര്‍ നദിയില്‍
മറഞ്ഞു പോയെന്‍ സ്വപ്നം
നിലാ കിനാവിന്‍ കോടകാറ്റില്‍
പൊലിഞ്ഞു പോയതു രാഗം....
തീരമകലേ ദൂരമകലേ
ചിറകു തളരും മോഹമകലെ... അകലെ നീ....

മാഞ്ഞു പോയ മേഘജാലം ഒത്തുചേരുമോ...
നീറി നില്‍ക്കും മാനസത്തില്‍ പെയ്തു വീഴുമോ...
കൂട്ടിലുള്ള പൈങ്കിളിക്ക്‌ കരളു കുളിരുമോ
കാത്തിരുന്ന നല്ലകാലം ഇനിയുമകലെയോ
വേരറ്റ മൊഹാരണ്യം തേങ്ങുന്നുവോ...
വേറിട്ട താരാനാളം മായുന്നുവോ...
ഇരവും പകലും എന്നോര്‍മ്മകളില്‍
ഇടവും വലവും നിറയെ നീ...

ഇതാ ഇതാ ഈ കണ്ണീര്‍ നദിയില്‍
മറഞ്ഞു പോയെന്‍ സ്വപ്നം
നിലാ കിനാവിന്‍ കോടകാറ്റില്‍
പൊലിഞ്ഞു പോയതു രാഗം....
ഏകാന്തമല്ലേ ശോകാന്തമല്ലേ....

2 പിന്മൊഴികള്‍ :

Post a Comment

<< Home